laatste stage week

Dat was het dan. Vandaag was de laatste stagedag na 3 maanden. Afscheid moeten nemen van ons huisje, ons dorpje, de leraren, de leerlingen en alle andere mooie mensen. Want ja, dat zijn ze hier echt. Wat een mooie snoetjes heb ik afgelopen maanden voorbij zien komen. Ik schrijf dit verslag nu vanuit een avondzonnetje op de rooftop van het hotel. Het is goed om hier even alleen te zitten, en na te denken over wat ik de afgelopen drie maanden allemaal heb meegemaakt.

Ook ik moet toegeven dat ik vanochtend drie keer moest slikken bij het afscheid nemen van de leraren en de kinderen. Het dorpje is 3 maanden je thuis geweest en je hebt best een band opgebouwd met een aantal mensen. Maar goed. We hebben er een super laatste week van gemaakt. Woensdag hebben we een heerlijkedag gehad met de leraren. We hebben de hele dag kleding uitgedeeld aan de arme mensen overal en nergens. 'S middags hebben we een pauze gehouden aan het meer en daar gezellig met zijn alle wat gedronken en gegeten en geschuild voor de zoveelste harde regenbui. Hier hebben we veel lol gehad met onze 4 cambodjaanse vrienden. In de volle regen zijn we verder gegaan met het rondbrengen van de kleren. Bij alle kinderen die we tegen kwamen, stopte we even om wat speelgoedjes of knuffels uit te delen. Het is heel mooi en dankbaar om dit soort werk te doen.

Over regen gesproken... het regent erg vaak. Maar de harde regenbuien zijn hier helemaal zo erg nog niet. Zodra het met bakken uit de hemel naar beneden valt, rennen de kinderen het huis uit om buiten in de regen te gaan spelen, rennen, gillen en dansen. Je wordt al blij als je er naar kijkt. Nog blijer wordt je als je zelf ook mee gaat. Charlotte en ik besloten dus om ook met onze kleren aan naar buiten te gaan en binnen 1 seconden waren we helemaal doorweekt in de rijstvelden aan het rennen, springen en spelen met de kinderen. Zo leuk!

Donderdag avond hadden we de leraren en wat studenten uitgenodigd voor een spaghetti avond. Na de les ben ik snel terug gegaan naar ons huisje, om snel te starten met koken. Voor het eerst in mijn leven heb ik voor zo veel mensen gekookt. Uiteindelijk zaten we met ongeveer 16 man aan tafel. de spaghetti leek goed te bevallen want de borden waren allemaal snel leeg. Het was leuk om zo onze laatste lesavond af te sluiten.

Verder hebben we natuurlijk net als de andere weken meegeholpen met de engelse lessen. Ik had een leuke woordzoeker gemaakt en die in de les gegeven. Ook heb ik de aller laatste les nog een ander zelf gemaakt spelletje gedaan. Michelle heeft in twee klassen een bingo gegeven. Het is leuk en goed om op deze manier een bijdrage te leveren aan de Engelse les.

Jeetje wat was het gek om het dorp te moeten verlaten. Onze laatste ochtend werden we nog wel verrast door 4 van onze studenten die bloemetjes en tekeningen kwamen brengen, zoooo lief! Ook hebben we nog ons laatste rondje gefietst en afscheid genomen van het meisje in de rolstoel. Zij en haar moeder konden ons alleen maar knuffelen en wilde ons absoluut niet meerDaarna brak toch echt het moment aan dat we alles officieel moesten gaan inpakken en opruimen om vervolgens niet meer in het huisje terug te komen. de tuktuk reed om 11 uur voor, dus we moesten echt weg. Ik heb er ongeveer een minuut over gedaan om onze kamer officieel op slot te doen en heb de kat nog even goed geknuffeld. Tegen het keukentje heb ik ook letterlijk even hardop gedag gezegd. Ik heb drie maanden lang bijna elke dag gezorgd dat er avond eten op tafel stond, en daar zelf mijn vuurtjes gemaakt, dus ik vond het toch wel een beetje "mijn" keukentje geworden.

En nu kan de vakantie echt beginnen. Een deze dagen vertrekken michelle en ik naar Thailand om daar nog twee en een halve week rond te reizen en vakantie te houden. Dit weekend gaan we nig even goed feesten voor de verjaardag van michelle, vieren dat het het laatste weekend is, en natuurlijk de voetbalwedstrijd van Nederland kijken. Waar vandaan het volgende reisverslag geschreven zal worden, is nog een groot raadsel.

Jullie horen het snel!